اثربخشی آموزش به روش خودآموزی کلامی بر بهبود پردازش هیجانی و مهارت اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش خود آموزی کلامی بر  بهبود پردازش هیجانی و مهارت اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص بود. این پژوهش آزمایشی و از نوع  پیش آزمون وپس آزمون با گروه کنترل است. جامعه ی آماری، متشکل از کلی‍ّه ی دانش آموزان سال دوم و سوم مقطع راهنمایی بودند که با تشخیص اختلال یادگیری خاص در سال تحصیلی 93-92، در ﻣﺮﮐﺰ آﻣﻮزﺷﯽ و ﺗﻮاﻧﺒﺨﺸﯽ ﻣﺸﮑل های ویژه ی یادگیری شهر اردبیل مشغول دریافت مداخله های لازم بودند. نمونه­ی پژوهش شامل 40  دانش آموز مبتلا به اختلال یادگیری خاص شهر اردبیل بودند که به صورت تصادفی ساده از این مرکزها انتخاب و به صورت کامل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (20 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس پردازش هیجانی باکر و همکاران و پرسشنامه ی مهارت اجتماعی ماتسون استفاده شد. در فرآیند اجرا، گروه آزمایش به مدت 8 جلسه یک و نیم ساعته تحت آموزش خود آموزی کلامی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله­ای دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس(mancova) نشان داد که برنامه ی آموزشی خودآموزی کلامی بر پردازش هیجانی و مهارت اجتماعی تأثیر دارد؛ به این صورت که منجر به بهبود پردازش هیجانی(افزایش هیجان مثبت و کاهش هیجان منفی) و افزایش مهارت های اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص می شود (001/0>p). این نتایج اشاره های مهمی در زمینه ی آسیب شناسی و درمان این اختلال دارد، به طوری که این برنامه ی آموزشی می تواند به عنوان یک روش مداخله­ای در مدارس و مراکز درمانی، قابل استفاده ­باشد.